Neem tijd voor elkaar en doe samen ervaringen op. Dat is wat ik aan mijn kinderen meegeef. We willen allemaal het beste voor onze kinderen toch? En dat begint met het kijken naar onze eigen waarden en normen en hoe we die kunnen gaan aansluiten op de generatie van de toekomst. Ik kom zelf uit de generatie van kinderen van naoorlogse ouders. Ik ben geboren in de vorige eeuw en mijn kinderen zijn geboren in deze eeuw. Dat is een enorme wereld van verschil waarvan ik denk dat de wereld, die nu vooral beheerst wordt door mijn generatie, zich niet bewust is. Ik kom uit de generatie met ouders die vonden dat materieel succes het belangrijkste was. Hard werken, kijken en oordelen over wat de buren hebben en doen, en dan nog harder werken, was heel gewoon. Veel leren en hard werken voerde de boventoon. Niet zeuren, maar doorgaan. ‘Work hard, play hard’ werd het motto van mijn generatie. Financieel succesvol en emotioneel en verbindend beperkt.
Verbinding steeds belangrijker
Ik ben niet meer zo sinds ik kinderen heb. En ik merk dat mijn generatie ook steeds meer worstelt met deze principes. Mijn generatie is steeds meer op zoek naar verbinding, maar weet vaak niet hoe. Hoe geven we ons werk betekenis? Ik zie ook dat dit ingegeven wordt door onze kinderen. Zij begrijpen niet waarom je veel zou werken. Waarom je veel geld wil hebben. Zij leven veel meer vanuit emotie en verbinding zoekende met anderen. Ze willen begrijpen waar het leven voor geleefd moet worden. En dat is niet om je pensioen financieel zeker te stellen. Dat gaat veel meer om een gelukkig leven vanuit gevoel en ervaringen.
Verzet tegen oude principes
Onze wereld is echter nog niet klaar voor deze generatie. Niet zo gek dat veel kinderen worstelen met psychische problemen. We proberen ze in ons keurslijf te duwen terwijl hun wereld anders geleefd wordt. School (uitzonderingen daargelaten) staat vaak nog dwars op emotie en verbinding. Je komt er nog steeds om alleen maar te leren en verder moet je je mond houden. Dat kinderen hiertegen in verzet komen, ligt dan aan de ouders. ‘Kinderen worden niet meer opgevoed zoals vroeger.’ En dat klopt, want dat kan ook niet meer. Deze generatie wil in contact zijn met hun emoties, niet met hun portemonnee. Deze generatie wil verbinding met anderen en ervaringen delen.
Niet meer de ‘ik’-cultuur
Dit leidt tot steeds meer conflicten tussen generaties;
- Het bedrijfsleven heeft ‘niets’ aan generatie-Z en straks Alpha, want ze zijn niet te motiveren voor geld. Sterker nog; ze verzetten zich tegen de druk die het geeft.
- Politiek heeft geen idee hoe ze verbinding moeten maken. Moeten ze het bedrijfsleven dienen of de maatschappij?
- Onderwijs verliest steeds verder de aansluiting omdat het schoolse ondergeschikt is voor deze generatie.
- Zaken die ertoe doen voor deze generatie worden steeds meer uitgevlakt; natuur, cultuur, sociale activiteiten, verbinding met elkaar.
De behoefte van de nieuwe generatie
Work hard, play hard is ondenkbaar voor de nieuwe generatie. Je hoeft niet veel geld te verdienen om bij te dragen aan de maatschappij, aan verbinding met anderen en de natuur. We denken misschien dat ze via social media de onwerkelijke wereld zitten te bekijken van veel geld verdienen met niets doen, mooie reizen maken en dure auto’s. Maar de populairste tiktokkers en youtubers vertellen over ervaringen, challenges en stunts, alledaagse gebeurtenissen, maar ook games en belichten sociaal onacceptabele dingen zoals pesten, mishandeling, uitbuiting, wapengebruik. Financieel gewin boven maatschappelijk verantwoord, de macht van de rijkste, ongelijkheid tussen groeperingen, etc wordt niet meer geaccepteerd door deze generatie.
Begin met in contact met jezelf
We hebben nog veel te doen als het gaat om verbinding en emoties. Wij zijn vaak niet eens in contact met onszelf. We gaan gewoon door zonder ons af te vragen waar we nu echt gelukkig van worden. Elke dag hard werken richting ons pensioen. Onze kinderen gaan de puberteit in en verzetten zich. Een emotioneel beperkt leven is niet wat zij accepteren in hun leven. Elke dag vliegen de emoties en indrukken hen namelijk om de oren en zij hebben die te kanaliseren anders worden ze gek. Dus als je juist dan in staat bent als ouder om vooral naar je eigen gedrag, bijbehorende emoties en principes te kijken in plaats van alleen maar naar het gedrag van je kind, dan ben je op de goede weg.
Samen ervaringen op doen en tijd voor elkaar
Wat vraagt je kind van jou en van jouw generatie? Hoe kan je hem tegemoetkomen? Op welke momenten hebben jullie echt verbinding? Dat hoeft niet altijd alleen maar in woorden, maar kan zeker ook door samen ervaringen op te doen en tijd te maken voor elkaar. Wandelen, sporten, samen koken, emoties delen en je gevoel laten spreken in plaats van je portemonnee. We willen allemaal het beste voor onze kinderen toch? Maar dat begint wel met het kijken naar onze eigen waarden en normen en hoe we die kunnen gaan aansluiten op de generatie van de toekomst. Wil je hierin gecoacht worden? Kijk dan op @samenopvoedenisleuk.