Sinterklaas is in het land. Ja, hij is er weer! Het ene gezin kijkt er naar uit en het andere gezin kan niet wachten tot het voorbij is. Ik hoorde zelf tot de laatste groep. Mijn kinderen hebben nu net de leeftijd dat we geen cadeaus meer doen. Maar toen ze nog klein waren, was dit een tijd van stress, stuiterende kinderen, bedplassen, niet naar school willen als Sinterklaas langskomt, niet de straat op willen als het donker wordt. Pffff die tijd hebben we gelukkig gehad.
Hooggevoelig en Sinterklaas
Mijn beide kinderen zijn hooggevoelig. Licht, geluid, spanning, stress. Ze gaan er heel emotioneel mee om. Sinterklaas is dan geen goede tijd. In het dorp wordt de spanning flink opgevoerd met intocht, theater, op bezoek bij Sinterklaas. En ook school en de sportclub doen er goed aan mee. Mijn kinderen vonden het een hele leuke tijd. Cadeaus krijgen is altijd leuk. Maar het was ook veel te spannend. Die enge man met die witte baard, lange jurk en puntmuts. En dan die drukke, stuiterende en luide pieten om Sinterklaas heen die als ongeleide projectielen hun weg gaan. Ook al vertellen we niet meer over ‘stoute kinderen in de zak naar Spanje’. Het idee dat ze door de schoorsteen komen in de nacht, is toch wel heel eng.
Zien is geloven
Nee, dat was te spannend voor ze. We hebben dus al vroeg besloten om niet te liegen over Sinterklaas, maar al snel aan te geven dat het niet echt is. (De kinderen waren 4 en 3.) De beste man heeft ooit bestaan en nu wordt hij elk jaar nagespeeld. Ouders kopen de cadeautjes. De Sint en pieten verkleden zich elk jaar en aan het eind van de dag gaan ze gewoon weer naar huis. Niet naar Spanje. De Sint van tv is een andere dan die hier in het dorp. Etc, etc. Maar ze geloofden het niet!? Kijk maar mama, zeiden ze dan. Daar loopt hij. Zie je nou wel? Ja, maar…. Nee, daar is hij. In die leeftijd is het dus echt ‘zien is geloven’.
Wat kan je doen?
Wij zijn blijven benadrukken dat het een leuke tijd is, maar dat bang zijn niet nodig is. We zijn het eerlijke verhaal blijven verkondigen. Van de Sint uit vroegere tijden hebben we vooral de mooie dingen verteld. De aardige, oude man die op zijn verjaardag cadeaus voor arme kinderen uitdeelde. De pieten hielpen hem daarbij. En nee, die passen niet door de schoorstenen die wij nu hebben. Wil je de waarheid nog niet vertellen, dan helpt het om de kinderen voor te bereiden op wat komen gaat. Maak een kalender voor de november- en decembermaand; schrijf op wat van dag tot dag gebeurt. Het liefst zo nauwkeurig mogelijk (inclusief tijdstip) én wat dat betekent voor de kinderen. Ik ging met mijn kinderen altijd zo laat mogelijk naar de intocht. De Sint was dan al bij het iets rustigere deel van de optocht. We kregen nog pepernoten én maakten een foto. Precies wat de kinderen wilde. Niet verkleumd, niet overprikkeld. Helemaal goed. Goed kijken en luisteren naar wat je kind vraagt, is het hele jaar belangrijk. Maar zeker in de Sinterklaastijd.
Meer tips nodig?
Heb je behoefte aan meer tips en adviezen, kijk dan op samenopvoedenisleuk.nl