Van kind naar puber: opvoeden wordt samenwerken. Hoe geef je de opvoeding vorm als je kind van de basisschool afkomt en een hele andere wereld tegemoet gaat? Hoe vaak ik niet heb gehoord ‘mijn kind is net 3 maanden naar de middelbare school en hij/zij is totaal veranderd’. Is dat wel echt zo? Ik heb dit zeker ook gedacht toen mijn dochter die leeftijd had. Wat dichter bij de werkelijkheid ligt, is dat hun leefwereld enorm veranderd. En zij proberen te ontdekken hoe zij zich in deze veel grotere wereld hebben te gedragen. Niet gemakkelijk voor hen. En daarmee ook niet voor de ouders. Want jij als ouder hebt ook mee te bewegen en tegelijk ook nog steeds wel duidelijk grenzen te bieden.
Start van een nieuw avontuur
Ik weet nog goed dat mijn dochter naar de grote stad moest fietsen. Een stad die ze alleen kende van af en toe een keer een hapje eten, winkelen of familie bezoeken. Altijd in mijn gezelschap en zeker nog nooit alleen naar de stad gegaan. En dan komt die eerste dag naar school steeds dichterbij. Ja ja, tegenwoordig hebben we google maps, de meeste kinderen zijn bijdehand genoeg om de weg te vragen als ze het niet meer weten, maar toch. En voordat je denkt dat ik moeite had met los laten misschien. Zeker niet. Ik had en heb nog steeds alle vertrouwen in haar. Maar die wereld…
Grenzen verleggen
Het klinkt zo simpel: je hebt je grenzen te verleggen. Maar hoeveel rek je deze grenzen op? Trial en error zou je kunnen zeggen. In het contact met je kind ontvangen wat goed is voor het kind en wat jij als ouder aan kan. Een nieuw evenwicht vinden. En als dat niet snel genoeg gaat in de ogen van je kind dan krijg je dat fijntjes voorgespiegeld. Niet zo gek als je af en toe gaat twijfelen aan jezelf als ouder. En hoe graag je kind ook al ‘groot’ wil zijn en een hoop meer eigen beslissingen kan nemen, de veiligheid van thuis heeft hij altijd nodig. De veiligheid van voelen én weten dat hij terug kan vallen op de 2 mensen die onvoorwaardelijk van hem houden.
Wie ben ik?
Je kinderen hebben de ruimte nodig te ontdekken waar ze zelf voor staan. Tot nu toe hebben ze geleefd volgens jullie voorbeeld. Ze leren nu andere mensen kennen in een andere omgeving en die hebben ook invloed. Ze gaan dingen uitproberen. Zij maken hun eigen keuzes. Keuzes waar je als ouder misschien niet altijd achter staat. En tegelijk hebben ze wel de ruimte nodig en te leren wat de gevolgen zijn van bepaalde keuzes. En fouten maken mag. Is zelfs op zijn tijd goed zolang het vangnet maar goed is en het geen grootse gevolgen heeft. Je rol van opvoeder verandert steeds meer naar de rol van begeleider om uiteindelijk los te laten. Kortom, beweeg mee: van kind naar puber, opvoeden wordt samenwerken. ze gaan hun eigen levenspad bewandelen en jij mag mee op deze reis. Uit ervaring sprekende: niet altijd eenvoudig, wel supertrots op de stappen die mijn dochter zet op weg naar volwassenheid.
Van opvoeder naar begeleider
De verandering van opvoeden naar meer begeleiden kan veel van je vragen. Ook als ouders is het een volgende fase van het ouderschap. En helaas is het geen vrijwillige keuze die je maakt. Je hebt het tempo van je kind te volgen en continu bij jezelf na te gaan hoe je het beste in contact blijft om te weten wat er speelt en of er wat van je verwacht wordt. Ieder kind hierin is anders en dus is het experimenteren. Enkele ideeën ter inspiratie:
Lees je nu deze tips en ideeën en heb jij ook nog waardevolle ervaringen en inzichten deel ze vooral via de comments. Laten wij ouders elkaar vooral ook helpen!
Geen ei van Columbus?
Hoeveel je ook experimenteert, ideeën overneemt van anderen etcetera. Het kan zijn dat je toch even vastloopt. Dat kan de beste ouder overkomen. Stuur ons een berichtje en dan nemen we snel contact met je op en kijken we wat we voor je kunnen doen. Misschien is een eerste (gratis) kennismaking al voldoende. Een vraag stellen, kan echt helpen.