Het leven is gewoon puin ruimen

Ik heb geprobeerd mijn kinderen te behoeden voor stenen en puin in hun rugzak, maar dat is niet gelukt. Ik heb kinderpsychologie gestudeerd. Een cursus Zorgen voor getraumatiseerde kinderen gedaan. Want ik zou mijn rugzak niet aan mijn kinderen doorgeven. Ik zou het perfect gaan doen. Maar ook ik ben gewoon puin aan het ruimen. Die keer dat ik net te lang en te hard schreeuwde tegen haar. Die keer dat ik mijn geduld verloor en hem net te hard op de stoel zette. Die keer dat hij zijn jas pakte en zei dat ik een slechte moeder ben en hij bij oma gaat wonen (niet gebeurd trouwens en na knuffels en kussen waren we weer snel oké samen). Ze passen niet in mijn perfecte plaatje van de perfecte moeder, maar ondertussen zijn ze er wel.

Puin ruimen is heel goed juist

Ik had nog zo met mijzelf afgesproken dat ik hen geen stenen zou meegeven. Maar soms pakken ze zelfs een steen uit mijn rugzakje! Mijn dochter zei laatst tegen mij: ‘Mama je gaat nu toch niet het slachtoffer uithangen he?’ 14 jaar. Dan kan ik heel trots zijn op mijn 14 jarige. En mijzelf prijzen dat ik ze heel veel goede dingen meegeef, want anders herkent ze dit niet. Maar het is toch weer een steen. Het is toch weer puin. Van mijn eigen jeugd en uit mijn rugzak. Maar niet alle stenen zijn slecht, juist als je er iets mee doet, zijn ze ook goed. Ze leren je vooral naar jezelf te kijken en te groeien als mens in gevoel, houding en gedrag. Ze helpen je te worden wie je wilt zijn. Voor jezelf, voor je kinderen, voor je partner, voor wie belangrijk voor jou is.

Die rugzak wordt wel eens te zwaar

Die rugzak wordt soms te zwaar. Dat is nou eenmaal zo. Dat hoort bij het leven. Je kan je rugzak laten groeien, maar ooit zit hij vol. Misschien door iets kleins op je pad waardoor de rugzak niet meer dichtgaat. Of misschien door iets heel groots op je pad waardoor hij ineens van je schouders mietert. Hoe het ook zit. De rugzak moet dan leeg. Er kan nog wat ruis achterblijven in de zijvakken misschien. Maar verder moet hij gewoon echt leeg. Blijft hij vol of zelfs halfvol, dan worden de stenen op je pad steeds groter. Totdat je doorhebt dat die stenen je iets willen vertellen. Namelijk dat puin en stenen bedoeld zijn om aan te kijken, aan te raken, te voelen, te poetsen en te ontleden totdat de wind het puin eindelijk meeneemt en jij sterker, krachtiger, bewuster en wijzer bent geworden.

Rugzak leeg! Hoe doe je dat?

Om de rugzak leeg te halen, moet je willen kijken naar jouw aandeel in jouw leven. Je kan denken dat anderen gezorgd hebben voor de stenen, maar uiteindelijk ben jij degene geweest die bepaald heeft of ze in je rugzak gaan en hoe zwaar ze daar wegen. Anderen hebben ze er niet ingelegd. Jij bent er zelf verantwoordelijk voor en drager van. Ik help je met de rugzak leeghalen. Met de stenen aankijken, voelen, ontleden. Zodat je sterker en wijzer wordt voor een betere versie van jou. Ik gun dit mijn kinderen ook, maar die hebben liever niet dat ik hun stenen aanraak. Soms kan alleen iemand buiten de innercirkel de grote stenen oppakken. Ik zeg je wel dit; ben je niet bereid om naar jezelf te kijken, dan kan ik je niet helpen. Ik kan alleen een betere versie van jou maken als jij je realiseert dat jij degene bent die die betere versie moet maken. Niet je moeder, je vader, je partner of je kinderen. Je moet het zelf willen en doen. Je moet verantwoordelijkheid willen nemen voor wat jou ‘overkomt’ in jouw leven. Maar geen nood; ik ben hier nog steeds als jouw steen echt een keer te groot of te veel is.

Meer weten?

Meer informatie over wat ik doe, vind je natuurlijk op samenopvoedenisleuk.nl. Of op het zusje van SamenOpvoedenisLeuk, Balans & Welzijn, waar ik mijn diensten los van het ouderschap aanbied. Of stuur mij gewoon een berichtje op 06 51 66 09 36.